Rock Patrol

Zaterdag ochtend 6:00 uur, het fantastische geluid van een wekker…. Het blijft een vervelend geluid. Maar goed, er staat wat leuks op het programma, dus opstaan met die hap. In tegenstelling tot mijn kamergenoten, heb ik wel alles gepakt de dag voordat ik weg ga, want niks is vervelender dan mensen die met hun tassen bezig zijn, met plastic tassen zitten te klooien, op de vroege ochtend als IK NOT WIL SPLAPEN!!!!!! Even ontbijten, uitchecken en wachten tot ik wordt opgepikt. En op richting Uluru. Nou gaan we dat niet in een keer doen, gelukkig, dus eerst richting the Flinders Rangers. Hier een stop gemaakt bij een producent van wijn, en je kunt daar ook wijn proeven. Ik ben niet zo’n wijn driner, dus dat sla ik maar over. Daarnaast is het ook wel wat vroeg om alcohol te nuttigen, jah, zelfs ik heb zo mijn grenzen.

Hierna op richting de eerste campsite. Kamperen gaat hier iets anders. Jah je gebruikt wel een slaapzak, maar je ligt niet in een tent. Nee, daar hebben ze een andere oplossing voor. Een Swag. En ik moet zeggen, goeie uitvinding. Dit is bedacht voor de mensen die heul heul heul vroeger het vee van Alice Springs naar Cairns dreven. Een tent is te groot en te onhandig, en een Swag is eigenlijk een matras met een tent doek er om heen waar je in ligt. Een slaapzak die aan de veel te grote kant is. Daarin lig je dan met je slaapzak. Voordeel is dat je die dingen klein kunt oprollen, en dus makkelijker kunt meenemen. Slimme jongens die Ozzie’s… De eerste nacht was echter wel wat aan de koude kant. De volgende dag op naar Coober Pedy. Dit is een mijnstad. Ook wel de Opal capital genoemd. Opal is een zeer kostbaar product en heeft meer waarde dan goud en diamanten. Het is ook zeldzamer dan Diamanten. We krijgen hier een rondleiding in een oude mijn, en uitleg over wat opal is en hoe het ontstaat enz enz… Daarna eten en nog even bij een Kangaroe opvang huis langs. Hier worden kleine Kangaroe’s opgevangen waarvan de moeder om wat voor reden ook is overleden. Lees auto’s jacht etc etc… Slapen doen we deze nacht ondergronds. Omdat het hier zo gruwelijk warm kan zijn, wonen veel mensen in de bergen. En met in de bergen bedoel ik dan ook letterlijk, in de bergen. Reden, koel in de zomer, warm in de winter. Ik moet heel eerlijk zeggen, ik vind het wel wat hebben. Hier heb ik in de supermarkt ook maar even een vliegen net gekocht. Het is een hoed met een net, maar dat mag de pret zeker niet drukken. Het is geen mode item, maar wel erg handig. Als je het al vervelend vind dat je vliegen in je huis hebt in de zomer in NL, dan vind je het zeker niet tof vanaf Coober Pedy en rond Uluru… Het aantal vliegen is niet normaal, en ze lijken allemaal voor een drietal dingen te gaan: Ogen, Neus en Oren.. En ze weten je ook echt gewoon te frustreren…..

Goed, het slapen ondergronds ging prima, en de volgende dag is het op naar Uluru. Het is echter wel een stukje rijden, ruim 700km, dus het wordt een dagje in de bus zitten. Het gaat allemaal sneller dan je denkt, en ik vermaak me dan ook prima. Ik heb het nog niet gezegd, maar de groep waar ik mee reis is top! Een zeer diverse groep mensen, dus dat zit wel goed. En aan het eind kan ik dan ook niet anders concluderen dan dat ik erg veel geluk gehad heb met de groep. Goed, waar was ik….. Ooo ja, na ruim 700Km aangekomen op de camping waar we twee nachten zullen blijven. Het is even wat opfrissen, en dan gaan we weer op pad, voor de zonsondergang. Zeker de moeite waard. Echt op pad kun je het niet noemen, want het is letterlijk 5 min lopen. Na de zonsondergang eten ontspannen. Beetje ouwehoeren met de rest van de club, en dat gaat makkelijker naarmate de avond vordert en de nodige alcoholische versnaperingen zijn genuttigd. De volgende morgen is het echter vroeg op. En met vroeg bedoel ik dan ook vroeg. 5:00uur staat nou niet echt hoog op mijn wensen lijstje, maar je moet wat over hebben voor een zonsopgang. Het is echter zeer de moeite waard. Ik zou zeggen, check de foto’s en je begrijpt wat ik bedoel. Hier na gaan we naar Kata Tjuta. Dit is een belangrijk gebied voor de Aboriginals, en we gaan hier een hike doen. Dit kun je inderdaad maar beter vroeg op de dag doen, want dit hitte neemt snel toe. Het was vanwege de warmte redelijk zwaar, maar goed te doen. De uitzichten waren het ook zeker waard. Voor de middag staat ontspanning op het programma. Nou heeft onze campground wel een zwembad, maar alle groepen gaan hier in, en de kans is groter dat je het gevoel hebt dat je een sardientje in een blikje bent. Leath, de chauffeur/ gids, heeft hier een oplossing voor. Hij dropt ons af bij een resort, zorgt voor een drinkpas voor iedereen, en zegt: Ga wat drinken aan de bar, verberg je handdoek, en ga daarna voor een duik in het zwembad. Het is een groter zwembad, en veel rustiger. Mochten jullie eruit gezet worden, want het is niet de bedoeling dat jullie daar gaan zwemmen….. wink wink, weet ik niet anders dan dat jullie naar de bar wouden om wat te gaan drinken….. Kortom, ontkennen tot je er bij neervalt…. Zo gezegd zo gedaan, en het was top… eerst ff een biertje scoren en dan een duik nemen en ontspannen alsof je leven er van af hangt… Wat een straf :D ;-)

“s avonds staat de zonsondergang op het programma. Dit is op een andere plek dan de dag ervoor. Simpel gezegd, het is op een plek waar iedereen naar toe gaat, of te wel, massa hysterie. Dit gaat van simpel kijken tot kijken onder het genot van Champagne. Wat mij betreft iets te veel van het goede, en persoonlijk vind ik de zonsopgang interessanter. Hierna gaan we naar de Rock. Ook wel Ayers Rock of Ululu genoemd. De laatste is de Aboriginal naam. Leath legt ons eerst weer het een en ander uit, wat hij altijd doet, en daarna gaan we een stukje om de Rock heenlopen. Nou ja stukje… 9km… en wat mij betreft compleet nutteloos. Het is mooi om de rock vanaf een afstand te zien, maar er om heen lopen vind ik nou nicht echt geweldig. Maar goed er zullen genoeg mensen zijn die daar anders over denken. Een dingetje wat echter wel grappig was, is dat ik de vorige avond er achter kwam, dat een kennis van mij die ik bij Yongala Dive had leren kennen, ook bij de Rock is. Ik kom hem dan ook tegen bij het “rondje” Uluru, want hij loopt de andere kant op. Ff snel een babbeltje met hem gemaakt, en daarna door…. Hij moest het rondje binnen een bepaalde tijd lopen, en had dus iets meer haast dan ik…. Na deze walk, op naar het Cultuur centrum. Beetje cultuur snuiven zeg maar, best wel interessant en zeker aan te raden. Hierna Lunchen geblazen en op naar de volgende Campground.

Voor deze avond staat er een BBQ gepland. Geloof het of niet, maar het is mijn eerste in OZ…. Eigenlijk wel een beetje schandalig. Anyway, de avond was zeer geslaagtd, en aangezien er iemand jarig was, moest er toch een klein feestje gebouwd worden. We kunnen de volgende dag wat uitslapen, lees 7:00 uur. Wat mij betreft geen uitslapen, maar goed ik overleef het wel. Het doet me een beetje herinneren aan het vroege opstaan voor mijn werk in NL, en ik weet ook dat ik daar nog steeds niet aan kan wennen. Goed, vandaag staat Kings Canyon op het programma. Tevens is het de laatste dag van de tour, maar daar wil niemand op dit moment nog aan denken. Ik zou hele verhalen kunnen vertellen over Kings canyon, maar daar ben ik simpel weg te lui voor…. De Foto’s spreken voor zich, en ik moet tenslotte ook nog wat te vertellen hebben voor als ik weer eens in Nederland ben ;-). Het was in ieder geval de moeite waard, en ik zeg dan ook maar weer, check de foto’s.

Aangezien we alles al hadden ingepakt de ochtend, wat eigenlijk niet de bedoeling was, werd de lunch locatie veranderd. Dit is 1 van de dingen waarom ik er blij was met de groep. Iedereen werkte samen, en zo werd alles gedaan. Spullen klaarmaken voor het eten, opruimen, inpakken etc etc… De lunch locatie had ook een zwembad, en zwembroek aan of niet, bijna iedereen ging wel ff voor een duik. Het lopen in Kings Canyon met een hoge temperatuur maakt een duik eigenlijk wel noodzakelijk. Het is ook zeker gezond en een goede manier om je core temperatuur wat naar beneden bij te stellen. Jaja, na mijn rescue cursus en EFR, weet ik hoe dat allemaal werkt….. Goed na de lunch op weg naar Alice Springs. Een kleine 300Km. En rond een uur of 6 zijn we dan ook in Alice Springs. Iedereen wordt netjes gedropt bij hun hostel, en voor deze avond is er een tafel gereserveerd om nog even samen te gaan eten. Dit is niet inbegrepen in de tour, maar het is een goede manier om afscheid te nemen. Een aantal mensen zijn nu de volgende dag, vandaag, al vertrokken naar andere plekken in de oz, en er is nog een selectief aantal mensen van mijn groep in Alice Springs. Morgen gaan er weer een aantal weg, en blijven er zo’n 3 tot 5 mensen achter. Ik ben er 1 van. Vanavond zullen we waarschijnlijk ook wel weer afspreken.

Zelf probeer ik op dit moment een Relocation Campervan te scoren om naar Darwin of Perth te gaan. Er is ondertussen al een ander alternatief op mijn pad gekomen, en dat is Noosa. Een vriendin van me wist me te vertellen via fb, dat er een baan voor mij klaar ligt. De details laat ik nog maar even achterwege, maar het is een goede mogelijkheid. Mocht ik een mogelijkheid hebben om naar Darwin te gaan, ben ik in ieder geval niet alleen. Vera, zij was ook in mijn Rock Patrol groep, wil ook die kan op, dus dat kunnen we prima samen doen.

Dit verhaal is ondertussen al schokkend groot geworden, en ik heb ook niks meer te vertellen, dus tijd om te stoppen..


Ik zeg, geniet van het “mooie” weer in Nederland, en tot later.