Houston, we've got a problem

De titel verraad al we wat, maar daar kom ik straks wel op. Ik kan wel weer alles per dag gaan uitzetten, maar zo goed weet ik alles ook niet meer. Daar komt bij dat de meeste dagen wel een beetje het zelfde zijn. Of ik ben aan het werk op en rondom de duikschool, op de boot, of ik heb een dag vrij. Alles valt nu een beetje in een “normaal” ritme. Moet nog een beetje de juiste volgorde voor mezelf vinden als ik de accommodatie heb, maar dat gaat steeds beter.

Wat het duiken betreft gaat het echt top! Ik heb wat foto’s toegevoegd aan dit verslag, en jah, alle foto’s komen van de duikspot. ☺ Dus ik ben erg blij met mijn keuze. Ondertussen heb ik ook al het nodige meegemaakt m.b.t. het duiken. Beginnende duikers die met een camera in de ene hand, de decent lijn in de andere hand niet hun oren kunnen klaren. Op zich niet zo’n probleem, ware het niet dat ze niet luisteren en mijn hulp niet accepteren. De stroming was nogal sterk die dag, dus je moest de lijn wel vast houden tijdens het afdalen……… Een ander voorbeeld: Een dame die niet aangeeft dat ze nog 120 bar heeft, wat onze omkeer hoeveelheid is, omdat we twee safety stops maken. Gevolg, ik moet haar met 80 bar terug naar de lijn krijgen, krijg haar op 10m voor de 2 minuten safety stop, en met 30bar in haar tank komen we op 5m. Geef haar daar mijn alternative, en na 3 minuten naar de surface. Veilig en wel. Gelukkig luisterde ze wel naar mijn aanwijzingen.

Goed, dat heb ik dan overleefd, vervolgens mag ik tijden de surface interfal mijn tweede rescue scenario doen. Ik moet Joey, die een bewusteloze duiker speelt, naar de boot slepen en aanboort krijgen met alle toeters en bellen die daar bij horen. Even voor het beeld, Joey is ongeveer 1,5 kop groter dan dat ik ben, maar ik krijg het voor elkaar. Ze heeft er alleen een paar blauwe plekken aan overgehouden. Maar als je echt in die situatie zit is dat beter dan overlijden denk ik dan maar.

De tweede duik, weer een klein probleempje met de zelfde dame. Ik had met Ollie afgesproken dat ik haar scherper in de gaten zou houden, en ik hield haar tank inhoud dan ook zelf in de gaten. Uiteindelijk konden we het tot de boeg halen van het wrak, en daarna keerden we om. De drift stroming was echter weg, dus we moesten terug zwemmen. Dit resulteerde er in, dat ik haar zo’n 50 meter onder water moest slepen, omdat zwemmen met je armen niet echt werkt tijdens het duiken. Dit keer kon ze echter wel op haar eigen tank boven komen. Van de duiken die hierna volgden kon ik in ieder geval wel genieten. Er ik zie steeds meer tijdens de duiken, zowel van het wrak als het onderwater leven.

Goed, dan komen we bij de titel. We hadden tijdens de laatste duik wat problemen met het terug keren naar de duikschool met de boot. Nadat we na een lange strijd dit voor elkaar hadden, is de boot grondig geïnspecteerd. Waarschijnlijk hebben we een week daar voor iets geraakt waardoor er een gat in de kiel zat. Dit was onder tussen al zo ver, dat we niet meer verder kunnen varen, want dat zal de kiel kapot scheuren en de boot zinken. En om in het nieuws te komen dat je boot vol met duikers gezonken is op weg naar een wrak, is nou niet echt ideaal. We hebben de de boot dinsdag gestript en vervolgens naar een werf gebracht. De afgelopen twee dagen hebben Bill, de andere DMT, Brent en ik de boot geschuurd. En op een boot van 9,9m is dat veel werk. Daarnaast zaten er 5 lagen verf op, wat ook nog eens slecht was aangebracht. Na twee dagen ben schuren waren we dan ook compleet gesloopt. Maar wel weer een ervaring rijker.

Dan nog een klein nieuwtje, Afgelopen dinsdag, 30 okt, heb ik mijn Rescue volledig afgerond. Het laatste examen is gemaakt :D Nu alleen nog wachten op de pasjes :-)

Ik vind het wel weer genoeg voor nu. Tijd voor mijn studie moment, en tot laterzzz.